Ιωάννης Παυλίδης (1817 – 1901)

Γεννήθηκε στη Γαλαταρκάν της επαρχίας Πάφου. Ήταν αδελφός των επισκόπων Κυρηνείας Χαραλάμπους και Χαρίτωνος. Φοίτησε στην Κωνσταντινούπολη στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και κατόπιν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών φιλολογία. Από το 1845 – 53 διετέλεσε Διευθυντής της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας και αργότερα, όταν η Σχολή έγινε πεντατάξια υπό τη διεύθυνση του Ονούφριου Μικελλίδη (1855 – 1861), παρέμεινε ως βοηθός. Διετέλεσε μέλος της Σχολικής Επιτροπείας Λευκωσίας, πρόεδρος του εν Λευκωσία αναγνωστηρίου «Ζήνων» και μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου (1884 – 1885). Διακρινόταν για την άρτια μόρφωση, ιδιαίτερα για τη βαθειά ελληνική παιδεία του.